Wat is het?
Echografie is een onderzoekstechniek die gebruikmaakt van niet hoorbare (ultrasone) geluidsgolven. De arts brengt eerst een gel aan op je huid en gaat vervolgens met een apparaat (sonde) over het te onderzoeken lichaamsdeel. De sonde produceert geluidsgolven die op de overgang tussen harde en zachtere structuren worden weerkaatst. Op die manier kunnen de organen, spieren en andere weefsels op een scherm worden weergegeven. Het grote voordeel van echografie is dat er geen straling aan te pas komt. Het kan dus altijd gebruikt worden, ook tijdens de zwangerschap. Een nadeel is dat het beeld niet altijd even duidelijk is. Soms is het onderzoek ook wat gevoelig wanneer de arts met de sonde over een pijnlijke plaats gaat. Het onderzoek duurt gemiddeld 20 minuten.
Waarvoor wordt een echografie gebruikt?
Echografie van de buik
Hiermee onderzoekt de arts de lever, galblaas, galwegen, alvleesklier, milt, nieren, aorta en de ruimte achter het buikvlies. Zo kan hij onder meer vocht in de buikholte, infecties, bloedingen, cysten, gezwellen, uitzaaiingen, vergroting of verlittekening van de lever (cirrose), vergroting van milt of steenvorming in gal, galwegen en nieren vaststellen. Brengt de echografie onvoldoende duidelijkheid, dan zal de arts wellicht een CT- of MRI-scan aanvragen. Voor een echografie van lever, galblaas, alvleesklier of milt moet je minstens 6 uur nuchter zijn en niet gerookt hebben.
Echografie van het bekken
Hiermee onderzoekt de arts (doorgaans gynaecoloog of uroloog) de blaas, prostaat, baarmoeder en eierstokken. Zo kan hij de evolutie van de zwangerschap goed opvolgen of stenen, gezwellen, cysten, ontstekingen e.d. opsporen. Het onderzoek gebeurt het best met een volle blaas.
Echografie van de bloedvaten
Met een echografie van de bloedvaten kunnen zowel de slagaders als de aders worden onderzocht. De arts kan op beeld een uitzetting (aneurysma) van de aorta vaststellen en de evolutie ervan opvolgen. Ook een bloedvatvernauwing of stenose (van bv. de halsslagaders), een bloedvatverstopping van de dieper gelegen aders (diepveneuze trombose) of bloedvatontsteking van de oppervlakkig gelegen aders (flebitis) kan zo worden vastgesteld.
Echografie van de borstkas
Een echografie van de borstkas dient om het hart en de longvliezen te onderzoeken. Het grote voordeel is dat de arts (meestal cardioloog) het hart kan bekijken terwijl het klopt; hij kan dus zowel de hartspier als de werking van de hartkleppen beoordelen.
Echografie van de schildklier en bijschildklieren
Dit is steeds het eerste onderzoek bij vaststelling van een knobbel in de hals.
Echografie van de weke delen en gewrichten
Deze echografie wordt aangewend om spier- of peesletsels, bloedingen, aanwezigheid van ontstekingsvocht in een gewricht of slijmbeurs of een cyste op te sporen.
Echografie van de sinussen
Een echografie van de sinussen kan de aanwezigheid van etter in de sinussen (sinusitis) aantonen.
Echografie van de teelbal, bijbal en zaadleider
Een echografie van de teelbal, bijbal en zaadleider wordt verricht bij een gezwollen of pijnlijke balzak, wanneer een knobbeltje wordt gevoeld en als onderdeel van het onderzoek naar onvruchtbaarheid bij de man.
Echografie bij biopsieën en puncties
Om zeker te zijn dat hij op de juiste plaats prikt, brengt de arts de naald in terwijl hij met de echografie de prikplaats bekijkt. Zo kan hij gericht een cyste aanprikken of leegzuigen, of een stukje weefsel verzamelen van een verdachte tumor (biopsie).
Wie voert de echografie uit?
Het onderzoek gebeurt meestal door een radioloog, gynaecoloog of uroloog. Huisartsen kunnen een beperkt aantal echografische onderzoeken doen, als zij hiervoor een speciale opleiding hebben gevolgd.
Meer weten?
https://www.uzleuven.be/echografie
Bronnen
www.ebpnet.be
www.uzleuven.be/echografie
http://www.uza.be/behandeling/echografie
http://www.uzgent.be/echografie