Wat is het?
Een stressfractuur is een breuk die ontstaat door overbelasting van de botten. De meest voorkomende plaatsen voor stressfracturen zijn de onderbenen en de voeten.
Mensen met een verhoogd risico op stressfracturen zijn militairen, atleten, dansers, personen die onlangs startten met intensieve training en personen die zware wandel- of hardloopoefeningen doen terwijl ze dat niet gewoon zijn.
Vrouwen lopen een hoger risico dan mannen, vooral in geval van menstruatiestoornissen, botontkalking of eetstoornissen.
Hoe kun je het herkennen?
Aanvankelijk treedt de pijn alleen op tijdens inspanning, maar later ook in rust. De pijn is vaak plaatselijk. Bij oppervlakkige botten kan de fractuurplaats gevoelig zijn bij aanraken.
Hoe stelt je arts de aandoening vast?
Door je te bevragen en je te onderzoeken zal de arts vermoeden dat je een stressfractuur hebt. Hij zal een röntgenfoto laten maken om de breuk vast te stellen. Omdat een stressfractuur in het begin meestal niet zichtbaar is op een röntgenfoto, zal hij soms ook een MRI-scan aanvragen.
Wat kun je zelf doen?
Vermijd inspanningen die pijn veroorzaken.
Wat kan je arts doen?
Je arts zal je adviseren om alle pijnlijke inspanningen te vermijden. Meestal is dat voldoende. Bij ernstige pijn of in geval van een risico op verplaatsing van de breuk, kunnen krukken worden gebruikt.
Inspuitingen met cortisone en kinesitherapie zijn niet zinvol. Gipsverbanden zijn zelden nodig bij stressfracturen.
Hoe lang de genezing duurt, is afhankelijk van het stadium waarin de behandeling werd gestart. Heeft men de stressfractuur in een vroeg stadium vastgesteld, dan duurt de genezing tussen de 2 à 4 weken, op voorwaarde dat men inspanningen vermijdt. Gevorderde stressfracturen hebben meestal langer nodig om te genezen.
Als je geen pijn meer hebt bij belasting, inspanningen en bij duwen op de plaats van de stressfractuur, mag je opnieuw inspanningen doen.
Bronnen