Wat is het?
De ziekte van Waldenström is een kwaadaardige aandoening van het beenmerg en de lymfeklieren. Omwille van een alsnog ongekende reden begint een bepaalde soort witte bloedcellen (de B-lymfocyten) te woekeren. Deze kankercellen produceren een grote hoeveelheid macroglobuline, een eiwit dat in de bloedbaan terechtkomt. Daarom spreekt men soms van Waldenströms macroglobulinemie (WM). Dit eiwit speelt een rol in ons afweersysteem.
De kankercellen woekeren zodanig dat ze alle andere cellen in het beenmerg en de lymfeklieren verdringen: rode bloedcellen, verschillende soorten witte bloedcellen en bloedplaatjes. De eiwitten kunnen zich ook in andere weefsels, zoals lever en milt, opstapelen. Het is een langdurige ziekte die traag verloopt.
Hoe vaak komt het voor?
De ziekte van Waldenström is gelukkig vrij zeldzaam, en komt slechts voor bij 3 à 4 op 1 miljoen mensen per jaar, meestal tussen 50 en 70 jaar.
Hoe kan je het herkennen?
Door een tekort aan verschillende soorten bloedcellen en de verminderde werking van het afweersysteem, kunnen volgende klachten ontstaan:
- daling van het aantal rode bloedcellen, wat leidt tot bloedarmoede met vermoeidheid en zwaktegevoel;
- daling van het aantal witte bloedcellen, hetgeen aanleiding geeft tot een grotere vatbaarheid voor infecties;
- daling van het aantal bloedplaatjes met verstoring van de bloedstolling tot gevolg; hierdoor treden abnormale bloedingen en spontane bloeduitstortingen (hematomen) op.
- invasie door de macroglobulinen in de weefsels resulteert in vergroting van lever, milt en lymfeklieren;
- het bloed kan dikker (stropiger) worden. Kortademigheid, herseninfarcten en aantasting van het centraal zenuwstelsel, soms daling van het zicht, kunnen het gevolg zijn.
Hoe stelt je arts de aandoening vast?
De diagnose van de ziekte van Waldenström kan met zekerheid worden gesteld aan de hand van een bloedonderzoek en onderzoek van het beenmerg. Beenmerg wordt met een dikke naald uit het bot gezogen, meestal uit het borstbeen of het bekken. Een Rx foto van de longen en een echografie van de bovenbuik kunnen eveneens nuttig zijn.
Wat kan je arts doen?
De ziekte van Waldenström kent een variabel verloop en is meestal een langdurige en trage ziekte. Het is belangrijk om klachten te behandelen en complicaties te vermijden. Over het algemeen is behandeling niet nodig zolang er geen klachten zijn. Is dat wel het geval, dan start men met chemotherapie. Andere behandelingen bestaan uit toediening van monoklonale antilichamen (rituximab), thalidomide en corticosteroïden.