Wat is een subacute schildklierontsteking?
De schildklier zit vooraan in de hals, net onder de adamsappel. De schildklier produceert hormonen die belangrijk zijn voor tal van processen in ons lichaam, waaronder de stofwisseling.
Een subacute schildklierontsteking ontstaat door een reactie van het immuunsysteem, meestal na een onschuldige virale ontsteking. Uit de ontstoken schildklier komt dan schildklierhormoon vrij. Als gevolg zit er tijdelijk meer van dat hormoon in het bloed. We spreken dan van een te snel werkende schildklier.
Een subacute schildklierontsteking wordt ook thyreoïditis van De Quervain genoemd.
Hoe vaak komt een subacute schildklierontsteking voor?
Een subacute schildklierontsteking is relatief zeldzaam. Jaarlijks wordt bij 12 op 100.000 mensen de diagnose subacute schildklierontsteking gesteld.
De aandoening komt drie tot vijf keer meer voor bij vrouwen dan bij mannen. Ze komt vaker voor bij adolescenten en bij mensen van middelbare leeftijd.
Hoe kan je een subacute schildklierontsteking herkennen?
Dit zijn tekenen van een subacute schildklierontsteking:
- Je voelt een plotse, hevige pijn in je hals, ter hoogte van je schildklier.
- Meestal heb je ook pijn in je nek.
- Je hebt koorts met of zonder koude rillingen en je voelt je ziek.
- Soms heb je pijn bij het slikken en een hese stem.
Omdat je schildklier te snel werkt, kan je ook klachten hebben zoals:
- vermoeidheid;
- gewichtsverlies ondanks een goede eetlust;
- diarree;
- nervositeit;
- hartkloppingen.
Enkele weken vóór het ontstaan van de ontsteking, kan je een infectie van je bovenste luchtwegen hebben doorgemaakt.
Hoe stelt je arts de aandoening vast?
Je arts onderzoekt de schildklierregio. Die is gevoelig bij plaatselijke druk.
Er gebeurt een bloedonderzoek. Je arts gaat na of:
- er tijdelijk (enkele weken tot maanden) iets meer schildklierhormoon in je bloed zit;
- er iets minder TSH in je bloed zit. Dat is een schildklierstimulerend hormoon dat je hersenen produceren;
- de ontstekingsparameters in het bloed verhoogd zijn.
Verdere onderzoeken zijn meestal niet nodig. Voorafgaand aan het (spontane) herstel is de hoeveelheid schildklierhormoon in het bloed bij 20% van de mensen gedaald; bij 2 tot 3% is dit effect blijvend.
Wat kan je zelf doen?
Tegen de pijn kan je een niet-steroïdale ontstekingsremmer (NSAID) innemen, zoals ibuprofen of naproxen.
Gebruik een NSAID in een zo laag mogelijke dosis en zo kort mogelijk. Zo verminder je het risico op bijwerkingen voor je maag, hart of nieren. Wil je een NSAID gebruiken? Vraag dan advies aan je zorgverlener.
Wat kan je arts doen?
Een subacute schildklierontsteking geneest vanzelf. Medicatie om de schildklierwerking te remmen is niet nodig.
In geval van hartkloppingen kan je arts je tijdelijk een bètablokker voorschrijven.
Bij zeer ernstige klachten helpen corticosteroïden om de zwelling van de schildklier te doen afnemen. De klachten verbeteren dan meestal snel. Je neemt deze medicatie 6 tot 12 weken en bouwt ze geleidelijk af.
Zijn er blijvende klachten die wijzen op een teveel of tekort aan schildklierhormoon in het bloed? Dan volgt je arts je schildklierwerking op via bloedonderzoek.
Een tijdelijk verminderde schildklierwerking kan behandeld worden met schildklierhormonen. Heb je na een jaar nog altijd klachten? Dan word je eventueel doorgestuurd naar een specialist.
Meer weten?
- Gebruik je medicijnen? Zoek eenvoudig betrouwbare informatie op FarmaInfo.